ارائه مدلی مکانی براي تعیین پتانسیل گردشگري و بررسی تأثیر آن در برنامه ریزي حمل و نقل

ارائه مدلی مکانی براي تعیین پتانسیل گردشگري و بررسی تأثیر آن در برنامه ریزي حمل و نقل

حمل و نقل، نقش بسیار مهمی را در توسعه هر کشور ایفا میکند؛ لذا توجه به این مسئله ضروريمینماید. هدف از این تحقیق، ارائهي مدلی مکانی براي تعیین پتانسیل گردشگري و تأثیر آن درتصمیم گیريها، پیرامون اصلاحات مکانی برنامه ریزي حمل و نقل است. روش تحقیق به این صورتاست که ابتدا منطقهي مورد نظر، یعنی شهر تهران انتخاب گردید. پس از آن، معیارهاي مورد نیازبراي بررسی پتانسیل گردشگري در نظر گرفته شدند و با استفاده از روش تصمیم گیري چند معیارهوزن دهی شدند. لایههاي وزن دهی شده به کمک مدل همپوشانی شاخص ترکیب شدند و ،AHPنقشه پتانسیل گردشگري شهر تهران به دست آمد که به چهار کلاس عالی، خوب، متوسط و ضعیفتقسیم بندي شد. پس از آن بر اساس دادههاي مربوط به راههاي درون شهري، شبکه راهها تشکیلگردید؛ بهترین مسیر از هر یک از هتلها تا مناطق داراي پتانسیل گردشگري خوب تعیین شد، برخیاز این مسیرها، تکراري بودند یعنی از چندین هتل براي رسیدن به منطقه داراي پتانسیل خوب، از آنمسیر استفاده میشد، بر اساس تعداد تکرار، درجه گذر خیابانها تعیین و به چهار دسته تقسیم شدند؛این درجه بندي به اولویت بندي برنامه ریزي حمل و نقل کمک شایانی خواهد کرد.