دانلود کتاب تاريخ ادبيات يوگسلاوی

دانلود کتاب تاريخ ادبيات يوگسلاوی

دانلود کتاب تاريخ ادبيات يوگسلاوی*برای اولین بار تایپ شده با فرمت قابل ویرایش*نوع فایل : Word تعداد صفحات : 152فهرست و پیشگفتار فهرست 1رويدادهاي مهم تاريخي يوگسلاوي: 12بخش نخست 14تاريخچة زبان صرب و كرواسي 14وضعيت زبان در قرون وسطي 15كليساي اسلاوي و زبان محلي 17تأثير زبان روسي 20به سوي زبان محلي 21اصلاحات ووك كاراجيچ در زبان 22اكاوسكي و ايه‌كاوسكي 23زبان ادبي جديد 25سبك بلگراد 26تحولات زباني بعد از فروپاشي يوگسلاوي (محمود فتوحي) 28امانت زبان 31بخش دوم 34ادبيات قرون وسطي 34شكل گيري مسيحيت اسلاوي 34ادبيات ميانجي 35ادبيات كليساي اسلاوي 36زندگينامه نويسي 37زندگينامة استفان نمانيا 39ساواي مقدس(1235-1176) 39دومنتيان 42رمانهاي سلحشوري 45اسقف اعظم، دانيلوي دوم 46شاگرد گمنام دانيلو 47به سوي رمانس و ادبيات خلاقه 49حماسه كوزو 49بخش سوم 54ميان ادبيات كهن و جديد 54تأثير روسها 55يووان راييچ (1726-1801) 56ذاخريا اُرفه‌لين(1726-1785) 56جهت گيري اروپايي و تولد ادبيات جديد 57دوسيتي ابرادوويچ(1739-1811) 57شالوده‌هاي فرهنگ و ادبيات نوين 58فرهنگ پدرسالاري و شهرنشيني 59ووك استفانوويچ كاراجيچ(1787-1864) 60سيما ميليوتينوويچ(1791-1848) 62يوان استريا پوپوويچ(1806-1856) 63پتار پتروويچ نيه‌گوش (1813-1851) 64رمانتيسم و شكوفايي شعر تغزلي 66برانكو راديچه‌ويچ (1824-1853) 67يوان يوانويچ زماي (1833-1904) 68جورا ياكشيچ(1832-1878) 70لازا كوستيچ (1841-1910) 71رئاليسم، عصر ادبيات داستاني 72ياكوف ايگنياتويچ(1822-1889) 72استفان ميترو ليوبيشا(1824- 1878) 73لازا لازارويچ (1851-1891) 73رئاليسم در شعر 76نمايشنامة 77رمانتيسم اسلاوي و ملي گرايي (محمود فتوحي) 78بخش چهارم 85قرن بيستم 85ليوبومير نديچ (1858-1902) 86يوان دوچيچ (1874-1943) 89ميلان راكيچ (1879-1939) 90الكسا شانتيچ (1868-1924) 90وليكو پتروويچ(1884-1967) 91ولاديسلاو پتكوويچ ديس (1880-1917) 92پتار كوچيچ (1877-1916) 92بوريساو استانكوويچ (1867-1927) 93ايسي‌دورا سكوليچ(1877-1985) 94ميلوتين اوسكوكوويچ (1884-1915) 94آوانگارد و ادبيات در ميانة دو جنگ جهاني 95ميلوش سرنيانسكي(1893-1977) 96راستكو پتروويچ(1898-1949) 98مومچيلو ناستاسيه‌ويچ (1894-1938) 98ايوو آندريچ(1892-1975) 99سوررئاليسم يوگسلاوي 102ماركو ريستيچ (1902-1984) 102ادبيات اجتماعي چپ و ادبيات محض 103براني‌مير چوسيچ (1943- 1903) 104دسانكا ماكسيموويچ (1898-1993) 104برانكو چوپيچ(1915-1984) 105ادبيات مدرن 106واسكو پوپا (1921-1991) 107ميودراگ پاولوويچ (تولد 1928) 108استفان رايكوويچ (متولد 1928) 109ميخائيلف لاليچ (1914-1992) 110دوبريتسا چوسيچ (متولد1921) 111مشا سليموويچ(1910-1983) 111بوشكو پتروويچ(متولد 1915) 112الكساندر تيشما (متولد 1924) 112آنتونيه ايساكوويچ (متولد1923) 113ميودراگ بولاتوويچ(1930-1991) 113نو سمبوليستها 113ايوان وي. لاليچ (متولد 1931) 114برانكو ميليكوويچ(1934-1961) 114بوريسلاو رادوويچ (متولد1935) 115يووان خريستيچ(متولد1932) 115ليوبومير سيموويچ(متولد1935) 115ماتيا بچكوويچ (متولد 1939) 116وِليمير لوكيچ (متولد1936) 116الكساندر پوپوويچ (1929) 117دوشان كوواچه‌ويچ(متولد 1948) 117رادومير كنستانتينوويچ (متولد 1928) 118پاوله اوگرينو (متولد 1926) 118بورا چوسيچ (متولد 1932) 118ميركو كواچ (1938) 118بوريسلاو پكيچ (1930-1992) 119دانيلو كيش (1936-1989) 119ميلوراد پاويچ (متولد 1929) 120دراگوسلاو ميخائيلوويچ (متولد1930) 121بخش پنجم 123ادبيات شفاهي صرب 123از كهن‌ترين اسناد تا گردآوري 124مقبوليت جهاني ادبيات شفاهي صرب 126شعر حماسي صرب 127آوازهاي غير تاريخي 129آوازهاي صرب ميانه 129مجموعة كوسوو 129كوسوو و ناسيوناليسم صربي 133مجموعة ماركو كراليه‌ويچ 133آوازهاي دوران ميانه 139هايدوك و اوسكوك 139آوازهاي مسلمانان (دركرايينا krajina ) 142اشعار حماسي شورشهاي قرن نوزده 142شعرهاي حماسي متأخر 144شعر غنايي 144اجرا و تصنيف ترانه هاي عاميانه 146ادبيات جهاني صرب. 153 مقـــــــــــــــــــدمهبالكان سرزمينی است آغشته به خون و عسل. طبيعت زيبا و غني و دشتهاي حاصلخيز این شبه جزیره هميشه مهاجران ديگر سرزمينها را به خود جلب كرده است. بالكان ملتهب‌ترين بخش قارة اروپا و شايد جهان باشد. اين منطقه تلاقيگاه سه تمدن اسلامي مسيحي و اسلاوي است و هر برگ تاريخ اين خاك را با قصه‌اي خونين نوشته اند. شهر بلگراد تا كنون شاهد 115 جنگ بوده و بيش از 35 بار در آتش جنگ خاكستر شده است.در دورانهاي ماقبل تاريخ، قاره آسيا زيستگاه اصلي اسلاوها بوده است، آنان در هزارة دوم يا سوم پيش از ميلاد از آسيا به مناطق مسكوني اروپاي شرقي مهاجرت كردند. در دورانهاي بعدي اقوام ديگر به سبب اوضاع وخيم و بد اقتصادي اجباراً به مناطق اسلاونشين اروپا مهاجرت كرده و بعضاً در آن نقاط رحل اقامت افكندند.در قرون پنج و شش ميلادي همزمان با آغاز مهاجرت اقوام ژرمن (آلمان) به سمت غرب، مهاجرت گسترده اسلاوها شروع شد. از حدود قرن شش ميلادي اسلاوهاي جنوبي مهاجرت خود را به يوگسلاوي آغاز نمودند و به تدريج در نقاط مختلف آن مستقر شدند. مهمترين اقوام اسلاوي كه به اين مناطق رسيدند عبارت بودند از، صربها، كرواتها، اسلوونها، مقدوني ها . صربها كه در قرن ششم و هفتم ميلادي از ناحيه كاليسي به شبه جزيره بالكان و صربستان آمدند و كرواتها نيز مقارن همين ايام در كرواسي سكني گزيدند. با خاتمه مهاجرتها و استقرار اسلاوها در سرزمين هاي جديد، اقوام مختلف هسته هاي اوليه حكومت ها را سازماندهي كردند. اين حكومتهاي ابتدايي هريك شاه، ارتش ، خرانه داري و دولت جداگانه و مستقلي داشتند قسمت اعظم يوگسلاوي امروزي محل سكونت اقوام ايليري بوده و بدين سبب آن مناطق، ايليريا خوانده مي‌شود. اسلاوهاي جنوبي وقتي كه به بالكان آمدند خدايان گوناگون داشتند و بت پرست بودند. يوناني‌‌ها و رومي‌ها تصميم گرفتند كه همسايگان خود را از شرك به توحيد بكشانند و با رواج دين مسيح در ميان آن اقوام، كليد دروازة هاي بالكان را در دست بگيرند. مردم كشور اسلوني و كرواسي توسط مسيونرهاي خارجي كه از سوي پاپ اعظم روم ودولت ايتاليا به شهر بندري «اسپليت» در مقدونيه اعزام مي‌شدند به مذهب كاتوليك گرويدند. اما نياكان صربها و مقدوني‌ها را يوناني‌ها به مسيحيت در آوردند. در حقيقت صربها توسط پسران شواليه‌هاي منطقه سولون يونان به دين مسيحيت گرويدند، صربها حدود صد و پنجاه سال تحت حكومت يوناني‌ها زندگي كردند. در سوي ديگر بوسنيائي‌ها كه از قديم تحت تأثير اديان و فرهنگهاي شرقي بودند، در قرن چهاردهم به روي تركان عثماني آغوش گشودند و اسلام را پذيرفتند. از اين رو آنان را نژاد ترك مي‌خوانند، آنها نيز در مقابل، صربها را يوناني نژاد و كرواتها را ايتاليايي تبار مي‌دانند. زيرا اين هر دو قوم هويت ديني خود را از يونان و روم اخذ كرده اند. در حقيقت سه مذهب فعلي: اسلام، كاتوليك و ارتدوكس كه از تركيه ، يونان و ايتاليا وارد بالكان شده مهمترين عوامل جنگ و جدايي در ميان اسلاوهاي جنوبي بوده‌است. عوامل گوناگوني ديگري نيز در گذر تاريخ ميان اقوام اسلاوها جدايي افكنده و آنها را به مليتهاي مختلف تبديل كرده است. نزاع بر سر تاريخ و ادبيات و زبان و خاك كه مانند تار و پود در هم تنيده شده هنوز به شدت ادامه دارد، اين اقوام در زبان واحد تاريخ واحد و فرهنگ واحد زيسته‌اند. اما تفاوتهاي آنها ناشي از عناصر بيگانه‌اي است كه به اين مناطق راه يافته است. عمده‌ترين اين عناصر آميزه‌هاي ديني (ارتدوكس، اسلام و كاتوليك ) است. گرايشهاي ديني در ميان اسلاوها موجب تغيير هويت آنها شد و امروز عوامل اصلي تجزيه قومي در بالكان به شمار مي‌رود…