مباني حق بر محيط زيست در فقه اماميه

مباني حق بر محيط زيست در فقه اماميه

چكيده حق بر محیط زیست بحث نوپیدایی در ادبیات حقوق بشری و اصطلاحی است برای تبیین حق همگان در بهرهبرداری از محیط زیست که در آن جامعه بشری و محیط زیست طرف تکلیف هستند که برای دستیابی و شناسایی این حق از روش توصیفی تحلیلی استفاده شد .یافتههای تحقیق این است که ظرفیتهای موجود در فقه به گونهای است که بتوان به اثبات حق بر محیط زیست به عنوان حق جمعی پرداخت که هم قابل اقامه و هم قابل مطالبه است؛ به استناد ادله فقهی پذیرش نگاه امانتگونه به محیط زیست آثار متعددی از جمله تحقق مسؤولیت مشترک در همگان نسبت به محیط زیست میباشد .فقه امامیه در صیانت از محیط زیست از طریق حقانگاری از آموزههای زیادی برخوردار است که در سایه مؤلفههای معنوی همچون رعایت عدالت و پرورش انسانهای متعهد و توحیدمحور و معادباور محقق  به اتمام رسیده است که مقالات متعددی 1931 شروع و در سال 1931 میگردد. این تحقیق از سال نیز از آن استخراج و در مجلات و همایشها چاپ گردیده است، از جمله قرآن و محیط زیست، بررسی پایه اصلی حق بر محیط زیست در فقه امامیه و حقو