مبانی نظری سیاست تقسیم سود

مبانی نظری سیاست تقسیم سود

– استراتژی‌های تقسیم سودتصمیمات
تقسیم سود به تعیین اینکه چه مقدار سود و در چه فواصلی به صاحبان شرکت
(سهامداران) پرداخت شود، مربوط می‌شود. صاحبان یک سازمان انتفاعی انتظار
کسب سود و پاداش از سرمایه گذاری‌های خود در دو شکل زیر را دارند:1.       رشد میزان سرمایه تأمین شده توسط آن‌ها2.       دریافت وجوه نقد در قالب درآمدبنابراین
تصمیمات تقسیم سود دارای دو عنصر است: مقداری که باید پرداخت شود و مقداری
که باید به منظور حمایت از رشد شرکت در آن نگهداری شود. این عنصر دومی یک
تصمیم تأمین مالی نیز به شمار می‌رود. رشد منظم و پایدار سود سهام شرکت یک
عامل اساسی در تعیین ارزش بازار یک سازمان انتفاعی است، ارزشی که توسط
بازار سهام برای سهام شرکت مزبور تعیین می‌شود.استفاده
از وجوه نقد ایجاد شده در داخل شرکت غالباً به عنوان یک منبع آزاد برای
تأمین مالی به شمار می‌رود. البته این موضوع درست نبوده و باید توجه داشته
باشیم که این وجوه نیز دارای هزینه هستند نظیر هزینه فرصت، که غالباً برای محاسبه هزینه سرمایه این وجوه از روش میانگین موزون هزینه سرمایه[1] (wacc) استفاده می‌شود. (اعرابی، رزمجویی، 1386)3-2- جانمایی استراتژی تقسیم سودجدول شماره(1-2):جانمایی استراتژی‌های تقسیم سودماره (1):جانمایی استراتژی‌های تقسیم سود استراتژی‌های تقسیم سود را نیز می‌توان بر اساس نقاط مرجع استراتژیک کانون توجه و کنترل جانمایی کرد. (جدول شماره1-2).‌سیاست
تقسیم سود بر مبنای الگوی سود باقیمانده بر این نکته تاکید می‌کند که
مدیران شرکت‌ها ترجیح می‌دهند از سود سهمی به عنوان یکی از منابع تأمین
وجوه مورد نیاز استفاده نمایند،‌ خصوصاً هنگامی که فرصت‌های سرمایه گذاری
توجیه پذیری برای شرکت وجود داشته باشد. به همین دلیل در بیشتر مواقع
شرکت‌ها ترجیح می‌دهند که سود کمتری بین سهامداران تقسیم نمایند تا منابع
کافی برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای خود داشته باشند. در سیاست‌های تقسیم سود
با نسبت ثابت و الگوی هشدار دهنده آنچه که برای مدیریت شرکت به هنگام
تقسیم سود حائز اهمیت است،‌ محتوای اطلاعاتی این تصمیمات است. بر این اساس
بعضی از شرکت‌ها سعی می‌کنند همیشه مقدار و یا درصد ثابتی سود بین
سهامداران تقسیم نمایند، حتی اگر برای آن‌ها فرصت‌های سرمایه گذاری بهتری
نیز موجود باشد. سیاست تقسیم سود با نرخ رشد ثابت نیز گونه منعطف سیاست تقسیم سود با ثبات می‌باشد. پس می‌توان گفت که دسته بندی استراتژی‌های تقسیم سود بر اساس دو نقطه مرجع فوق صحیح به نظر می‌رسد. )اعرابی، رزمجویی، 1386)4-2- خط مشی تقسیم سود و چرخه عمر شرکتهر شرکت پنج مرحله در چرخه‌ی عمر تجاری خود دارد: شروع یا راه‌اندازی[2]، توسعه‌ی سریع[3]، رشد بالا[4]، اشباع رشد[5] و افول[6].
در این قسمت رابطه‌ی بین جایگاه شرکت در چرخه‌ی عمر و خط‌مشی تقسیم سود
بررسی می‌شود. جای تعجب نخواهد داشت که شرکت‌ها معمولاً سیاست تقسیم سود را
با وضعیت خود در چرخه‌ی عمرشان تطابق دهند. برای مثال، شرکت‌هایی با رشد
بالا و فرصت‌های سرمایه‌گذاری زیاد، معمولاً سود نقدی تقسیم نمی‌کنند، در
حالی که شرکت‌های باثبات با جریان نقد زیاد و پروژه‌های کمتر، تمایل به
پرداخت بخش بیشتری از سود خود به عنوان سود نقدی سهام دارند. جدول (2-2) چگونگی پرداخت سود نقدی شرکت‌ها طی عمر تجاری آن‌ها را نشان می‌دهد. (Damodaran,2004) جدول (2-2): رابطه سیاست تقسیم سود با چرخه تجاری شرکتمرحله‌ی رشدمرحله1:شروعمرحله2:توسعه سریعمرحله3:رشد بالامرحله4:اشباع رشدمرحله5:افولتأمین مالی از خارج شرکتبالابالامتوسطپایینپایینتأمین مالی از داخل شرکتمنفی یا کممنفی یا کمکمزیادبیش از تأمین مالی        خارجیتوانایی پرداخت سود نقدینداردنداردخیلی کمافزایشیزیاد5-2- اهداف سیایت تقسیم سودپرداخت
سود سهام به صاحبان سهام عادی یکی از راه‌هایی است که شرکت می‌تواند بدان
وسیله مستقیماً بر ثروت سهامداران اثر بگذارد. بنابراین هدف از اجرای چنین
سیاستی تعیین نقشی است که این سیاست در به حداکثر رسانیدن ثروت سهامداران
ایفا می‌کند. از آنجا که سیاست تقسیم سود تحت تأثیر عوامل متعددی قرار
می‌گیرد. پرداخت تمام سود به سهامداران به معنی حداکثر رساندن ثروت
سهامداران نخواهد بود. (بلو؛ 1378)سود
انباشته یکی از مهم‌ترین منابع مالی بلند مدت شرکت‌ها می‌باشد. در سال‌های
اخیر شرکت‌های بزرگ برای تأمین مالی خود اغلب از سود انباشته استفاده
کرده‌اند، با توجه به اهمیت سود تقسیم نشده در تأمین مالی پروژه‌های سرمایه
گذاری شرکت‌ها، شرکت‌ها به دلایل زیر سود بین سهامداران خود توزیع
می‌کنند:1.       سود سهام درآمد با ثباتی برای سهامداران فراهم می‌کند به طوری که می‌تواند بر اساس آن هزینه زندگی خود را فراهم کند.2.       سرمایه گذاران و خریداران سهام به گزارش‌ها و اخبار سود سهام سالانه شرکت‌ها توجه دارند.3.       تغییرات در سود حاوی اطلاعاتی مفید برای سرمایه گذاران می‌باشد.4.       اگر سهامداران شرکتی عادت به دریافت سود سهام داشته باشند، مشکل است به یکباره سود سهام را متوقف کرد.5.       عدم پرداخت سود ممکن است باعث تبلیغات تهاجمی رقبا علیه شرکت شود.6.       سهامداران
از طریق دریافت سود یا انتظارات دریافت سود، بازده سرمایه‌شان را بدست
می‌آورند یا این شانس را پیدا می‌کنند که سهام خود را به قیمت بالا
بفروشند.7.       پرداخت
سود باعث کاهش عدم اطمینان سهامداران نسبت به دریافت بازده سرمایه‌شان
می‌شود. تقسیم سود حداقل به دو دلیل اهمیت دارد:1)ابزار علامت دهی است
2)مفاهیم مالیاتی و نقدینگی برای سهامداران دارد. (2002: Alexe، Janice، Philip)6-2- عوامل موثر بر سیاست تقسیم سود1-6-2- نقدینگیبه منظور پرداخت سود شرکت باید به وجوه نقد دسترسی داشته باشد، حتی شرکت‌های بسیار سودآور نیز بعضی مواقع مشکلاتی را برای پرداخت سود به سهامداران خواهند داشت اگر منابع آن‌ها به شکل دارایی‌های غیر نقدی باشد، مخصوصاً وقتی که تسهیلات بانکی نیز در اختیار نباشد.2-6-2- بازپرداخت بدهی ‌هااگر زمان بازپرداخت بدهی‌ها فرا رسیده باشد و وجوه دیگری برای بازپرداخت این بدهی‌ها موجود نباشد، بازپرداخت سود سهام با مشکل مواجه خواهد شد. (چالاکی، اعتمادی؛ 1383)3-6-2- ثبات سودآوریدر صورت یکسان بودن سایر شرایط، شرکتی که دارای روند سودآوری با ثباتی است نسبت به شرکتی که روند سودآوری آن با نوسانات زیاد همراه است درصد بالاتری از سود خود را بین سهامداران تقسیم می‌کند. (چالاکی، اعتمادی؛ 1383)4-6-2- سیاست تقسیم سود رقباسیاست‌های تقسیم سود رقبا می‌تواند بر سیاست‌های تقسیم سود شرکت دیگر تأثیر بگذارد. برای مثال در صورتی که رقبای شرکت سیاست تقسیم سود بالاتر را دنبال نمایند کاهش میزان سود پرداختی به خاطر تأمین مالی کردن سرمایه گذاری‌های جدید مشکل خواهد بود. (چالاکی، اعتمادی؛ 1383)5-6-2- علایق سرمایه گذارانتابع
مطلوبیت سهامداران با همدیگر متفاوت است از این رو ممکن است سرمایه
گذارانی متمایل به سود تقسیمی باشند و برخی از آنان نیز اندوخته کردن را
ترجیح دهند. با توجه به آن که در خیلی از کشورها، منبع اصلی درآمد افراد را
سود سالانه سهام آن‌ها تشکیل می‌دهد، عدم تقسیم سود می‌تواند موجب تبعات
نامطلوبی برای سهامداران گردد. در این حالت سهامداران بدون توجه به موارد
فوق ممکن است در مجامع عمومی عادی سالانه، خواهان تقسیم سود سهام شوند.
بنابراین لازم است که مدیر مالی با توجه به عامل علایق سرمایه گذاران،
ترجیح گروه سهامداران مؤسسه را شناخته و سیاست تقسیم سود خود را بر اساس آن
طرح ریزی کند. (چالاکی، اعتمادی؛ 1383)  6-6-2- سود آوری فرصت‌های آتیچنانچه واحد تجاری نتواند وجوه در دسترس را به نحوی سودآور سرمایه گذاری کند ممکن است سود خالص سود را به مصرف توزیع سود سهام برساند. از سوی دیگر در صورت موجود بودن فرصت‌های سرمایه گذاری سودآور می‌توان از سود به منظور تأمین مالی استفاده کرد. مؤسسات جریان با موقعیت‌های رشد بالا ممکن است به این نتیجه برسد که سودآنها باید به سرمایه گذاری‌های بالقوه سودآور تخصیص یابد، بنابراین هیچ گونه سود سهامی تقسیم نکنند. این سیاست بر این اصل استوار است که عدم تقسیم سود سهام و سرمایه گذاری مجدد آن در مؤسسه بسیار مطلوب تر از تقسیم سود سهام و تأمین مالی پروژه‌ها از طریق انتشار سهام جدید و یا انجام استقراض است. زیرا در این صورت مؤسسه در هزینه‌های معاملات (بهره وام یا هزینه انتشار سهام جدید) صرفه جویی خواهد کرد. به عبارت دیگر در طی دوره رشد و توسعه، نیازهای نقدینگی مؤسسه ممکن است بسیار بالا باشد در حالی که در طی دوره ثبات و بلوغ که نشانه آن کاهش موقعیت‌های سرمایه گذاری است. نیاز به وجه نقد کاهش می‌یابد. در این زمان، مؤسسات وضعیت نقدینگی بهتری برای پرداخت جریان پایدار و مداوم سود سهام خواهند داشت. (چالاکی، اعتمادی؛ 1383)7-6-2- الویت های مالیاتی مالیات بر سود تقسیم شده، سود انباشته و فروش سهام نیز ممکن است بر تقسیم سود تأثیر بگذارد. اگر نرخ مالیات بر تقسیم سود بالاتر از نرخ مالیات بر سود انباشته و فروش سهام باشد. در این حالت مؤسسات به جای تقسیم سود اقدام به انباشته کردن سود در مؤسسه کنند. ارزش دارائی‌های تولیدی خود را بالاتر برده و در نتیجه
ارزش سهام مؤسسه را بالا ببرند. در این حالت سهامداران می‌توانند سهام خود
را به قیمت بالاتر بفروشند و مالیات کمتری را متحمل می‌شوند. بدیهی است
عکس این مطلب نیز صادق خواهد بود. (چالاکی، اعتمادی؛ 1383)فرمت ورد قابل ویرایشتعداد صفحات: 39فصل دوم مبانی نظری و پیشنه تحقیق جهت نوشتن فصل دوم پایان نامه ارشد و دکتریهمراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متنپیشینه تحقیق کامل: خارجی و داخلیمنابع فارسی کاملمنابع انگلیسی کامل