مقايسه تطبيقي حضانت در حقوق و کنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان

مقايسه تطبيقي حضانت در حقوق و کنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان

آراي فقها در مورد صلاحيت هر يک از پدر و مادر در سنين کودکي مختلف است، مشهور فقها بر آنند که مادر براي حضانت از فرزند تا دوسال و چنانچه دختر باشد تا هفت سال شايسته تر است. قانون مدني هرچند در گذشته از نظر مشهور تبعيت مي نمود ولي با تغيير آن امروزه حضانت از فرزند چه پسر باشد چه دختر تا سن هفت سالگي با مادر است. طبق کنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان که در سال 1979 ميلادي جهت دفاع از حقوق زنان تصويب گرديد، هرگونه قانون،رويه عملي، فرهنگ و سنن رايج که به تساوي زن و مرد در تمامي زمينه هاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي لطمه وارد نمايد، تبعيض محسوب مي گردد. به نظر مي رسد بند دوم ماده 5 اين کنوانسيون از اين حيث که مسووليت مشترک زنان و مردان را در امر تربيت و پرورش کودکان مطرح مى سازد مغايرتي با حقوق ما از حيث حضانت نداشته باشد. در اين مقال ضمن بررسي حضانت در حقوق ايران و فقه اسلامي و بررسي آن در کنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان به اين نتيجه رسيديم که در حقوق ايران در صورت جدايي زوجين، زوجه تا 7 سالگي فرزندش، حق حضانت خواهد داشت. که، اين مورد، با توجه به مفهوم بند دوم ماده 5 کنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان نوعي تبعيض به حساب مي آيد.