نياز ورزش به پيوند با علوم اجتماعي

نياز ورزش به پيوند با علوم اجتماعي

نياز ورزش به پيوند با علوم
اجتماعي رويكردي اجتماعي به
مطالعه ي ورزشگرايش فزاينده به ورزش
باعث پيدايش مسائل و موضوعاتي شده است كه ذاتاً ماهيت اجتماعي دارند. از آن جا كه
نيازهاي حقيقي مردم، در واقع از لابلاي شرايط اجتماعي و اقتصادي سرچشمه مي گيرد و
اين امر بويژه در پي دگرگوني هاي ناشي از رهيافتهاي تغيير اجتماعي ،عوامل انتقال
فرهنگي ،پيشرفت شگفت انگيز فناوري و تكامل شيوه هاي اطلاع رساني نمايان تر است، از
طرف ديگر، شكي نيست كه ميان ورزش و نيروهاي گوناگون اجتماعي تأثيرات متقابلي وجود
دارد ؛بنابراين مسئولان ورزش و تربيت بدني منطقه بايد ابعاد اجتماعي -فرهنگي ورزش
را بفهمند و نقشها و تأثيرهاي حياتي اين پديده را درك كنند .همچنين ،بايد بكوشند
تا با تقويت نظام تربيت بدني و ورزش ،به سان يك نظام اجتماعي -فرهنگي مهم، معيارها
و ملاكهاي نويني را وضع كنند كه بتواند پاسخگوي نيازهاي كنوني و آينده ي مردم
باشد؛ زيرا ماهيت اجتماعي -فرهنگي ما را وا مي دارد تا ميان ورزش و شاخه هاي
گوناگون علوم اجتماعي پيوند دهيم و مفاهيمي را وضع كنيم كه از طريق پي ريزي مباني
نظامهاي فرعي نو مانند «جامعه شناسي ورزش»،زمينه اين پيوند و ارتباط فراهم شود ،به
گونه اي كه اين مباحث و نظامهاي فرعي تمامي مسائل اجتماعي و فرهنگي ورزش را تحت
پوشش قرار دهد.طبيعت اجتماعي ورزشطبيعت اجتماعي ورزش و
فعاليت بدني ،با تمام وجود، خود را به عنوان يك نمود بارز اجتماعي ،هم بر
پژوهشگران اجتماعي ،هم بر عامل تحقيقي در زمينه ي تربيت بدني و ورزش ،تحميل مي كند.ورزش پديده اي اجتماعي
-فرهنگي است كه پيوندي اندام وار با مجموعه ي نهادها و ساختارهاي اجتماعي دارد:
بدين معنا كه دستاوردهاي ورزش و فعاليتهاي آن ،بطور كلي يك شاخص عمومي است. از يك
سو، مي توان از طريق آن درباره ي سطح پيشرفت اجتماعي و فرهنگي يك جامعه وابسته
است.به همين دليل ،تحليل نهايي شرايط اقتصادي ،اجتماعي ،فرهنگي و حجم و ميزان
هماهنگي اجتماعي موجود ميان اين شرايط – از رهگذر شماري از روابط غير مستقيم است
كه تعيين مي كند ورزش تا چه اندازه مي تواند پيشرفت كند و تا چه حد مي تواند واپس
رود.انديشمند و كارشناس روسي
علوم ورزشي ،ماتوييف(Matveyev)بر همين مسأله تأكيد            
  مي ورزد.او معتقد است نتايج تحليلهاي آماري – اجتماعي بر اين گواهي مي دهد
كه دستاوردهاي ورزشي المپيك (به مثابه ي عاليترين و پيشرفته ترين دستاوردهاي ورزشي
)ارتباط زيادي با شاخصهاي موجود اجتماعي انسان دارد ، شاخصهايي مانند:-درآمد ملي و ميانگين در‌آمد
سرانه ؛« زيرا ورزش نيازمند
تسهيلات و پول و سرمايه است كه در راه آن هزينه شود».-كالريهاي غذايي براي يك
فرد عادي؛« چرا كه تغذيه ي خوب و
مناسب ،جوهره ي اصلي ارتقاي ورزشي است».-           ميانگين عمر فرد؛«  زيرا اين امر ،شاخص
سطح آگاهي بهداشتي و نيز ميزان خدماتي است كه فرد در اين زمينه دريافت  مي
كند؛چرا كه بهداشت و سلامتي شالوده ي پيشرفت ورزشي است».بالا-        ميانگين بيسوادان جامعه؛«  زيرا ورزش نوين بر
پايه ي شناخت و دانش استوار است و سهولت دستيابي به اطلاعات ،پايه پيشرفت در ورزش
مي باشد».نگرش علمي به پديده ي
ورزش تنها از رهگذر علوم طبيعي ،مانند بيومكانيك ،بيوشيمي ،فيزيولوژي و غيره صورت
نمي گيرد.بلكه بايد از علوم اجتماعي نيز،بويژه در هنگام بررسي ابعاد و جنبه هاي
انساني ورزش و موضوعات آن كمك گرفت؛زيرا ورزش يكي از گونه هاي برجسته ي فعاليت
انسان است كه تنها از رهگذر افراد و گروهها و چارچوبهاي اجتماعي ،با همه درونمايه
ها و بروندادهاي آن ،زمينه پيدايش مي يابد.از وقتي كه ورزش به
نظامها و نهادهاي جامعه راه يافت و مفهوم اجتماعي به خود گرفت؛مضامين فعاليت ورزشي
فرد،جز از طريق نهادها و نظامهاي اجتماعي ذي ربط،معنايي به دست نمي دهد؛چرا كه
تفسير نظري پديده ي ورزش و كوشش در جهت نهادينه كردن آن ،تنها از خلال چارچوب
اجتماعي-فرهنگي آن امكان پذير است.چارچوب اجتماعي ورزش مي
تواند ميان ورزش ،به عنوان ارزشها و خصلتهايي اجتماعي ،و گرايشها و آرمانها و
انتظارات جامعه هماهنگي به وجود آورد و عملكرد و دستاوردهاي ورزشي را در پرتو
ارزشهاي اجتماعي ،فرهنگي و عقيدتي تفسير و تبيين كند؛زيرا چارچوب اجتماعي ورزش در
سراسر تاريخ بشر همواره گسترش پيدا كرده است ؛هيچ عصري از اعصار و هيچ فرهنگي از
فرهنگهاي بشر را ،هر چند در ابتدايي ترين چهره ي آن ،نمي توان يافت كه ورزش به
گونه اي در آن وجود نداشته باشد.