تاثیر سطوح مختلف پروتئین قابل تجزیه به پروتئین غیر قابل تجزیه در شکمبه بر عملکرد و ویژگیهاي لاشه بره
اثرات سه سطح مختلف پروتئین قابل تجزیه و غیر قابل تجزیه در شکمبه به ترتیب در نسبتهاي 70 به65 به 35 و 60 به 40 (درصد پروتئین خام) روي توان پرواري و خصوصیات لاشه 24 راس بره نر حاصل ،3029 کیلوگرم ± 2/ از آمیختهگري تجاري نژاد زل-سنگسري، با سن تقریبی 6 تا 7 ماه و میانگین وزن زنده 5مورد بررسی قرار گرفت. سطح انرژي و پروتئین خام درهمه تیمارها یکسان بود. برهها به مدت 95 روز درقفسهاي انفرادي مورد تغذیه دستی قرار گرفتند. این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار(جیره) و هر تیمار با 8 تکرار روي دامهاي آزمایشی انجام شد. اضافه وزن و میزان خوراك مصرفی بهترتیب هر دو هفته یکبار و روزانه اندازهگیري شد. در پایان دوره 50 درصد از برهها جهت تعیین وزنلاشه، درصد گوشت و درصد چربی ذبح گردیدند. نتایج آزمایش نشان داد که میانگین افزایش وزن روزانه،ماده خشک مصرفی روزانه و ضریب تبدیل غذایی برههاي تغذیه شده با جیرههاي آزمایشی به ترتیب7 بود. نوع جیره اثر / 7 و 58 /39 ،8/ 1 کیلوگرم و 54 / 1 و 50 /51 ،1/ 200 گرم، 48 / 210/8 و 4 ،173/2معنیداري بر ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی داشت. اثر نوع جیره بر وزنلاشه گرم، درصد گوشت و درصد چربی در نمونههاي حاصل از لاشه برههاي آزمایشی معنیدار نبود. نتایجاین آزمایش نشان داد که جیره حاوي 35 درصد پروتئین غیر قابل تجزیه و 65 درصد پروتئین قابل تجزیهدر شکمبه به عنوان مطلوبترین جیره براي برههاي آزمایشی به شمار میرود.
تاثیر, سطوح, مختلف, پروتئین, قابل, تجزیه, به, پروتئین, غیر, قابل, تجزیه, در, شکمبه, بر, عملکرد, و, ویژگیهاي, لاشه, بره